یادداشت، واکنش انگلیسی به مداخله گرایی ترامپ - مجله فروشگاهی

برای دیدن بریتانیای کبیر با تور انگلیس همراه باشید.

دخالت های مستمر، آشکار و غیرآشکار کاخ سفید در امور سیاسی انگلیس، منجر به بروز نارضایتی در شهروندان این کشور اروپایی شده است. این مسئله سبب شده تا حتی بوریس جانسون، نخست وزیر انگلیس که اتفاقا از متحدان ترامپ محسوب می شود، حس خوبی نسبت به سرنوشت این مداخله گرایی نداشته باشد.

اخیراً بوریس جانسون که حزب متبوعش (حزب محافظه کار) در آخرین نظرسنجی ها از دیگر احزاب از جمله حزب کارگر و لیبرال دموکرات پیشتاز است، در مصاحبه با رادیو LBC گفت: اگر بتوانیم اکثریت را در انتخابات به دست بیاوریم تا 31 ژانویه 2020 از اتحادیه اروپا خارج می شویم. دلیلی برای این امر نمی بینم که انگلیس احتیاج به تمدید دوره انتقال بعد از برگزیت فراتر از سرانجام سال 2020 داشته باشد.

اما نقطه اوج سخنان نخست وزیر انگلیس، به جایی باز می شود که وی مستقیماً ترامپ را بابت دخالت در انتخابات سراسری 21 آذرماه مورد خطاب قرار داد و گفت: بهتر است که دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا زمانی که برای شرکت در نشست رهبران ناتو به لندن می آید، وارد موضوع انتخابات قریب الوقوع انگلیس نشود. آنچه ما به عنوان دوستان و متحدان دوست انجام نمی دهیم این است که در انتخابات یکدیگر درگیر نمی شویم.

رمزگشایی از اظهارات و مواضع بوریس جانسون چندان سخت و سخت به نظر نمی رسد. به نظر می رسد در صورتی که جانسون اکثریت مطلق مجلس را کسب کند، تصویب توافق فعلی با اتحادیه اروپا را به واسطه حضور گسترده نمایندگان محافظه کار مجلس عوام در دستور کار قرار خواهد داد. این مسئله، به هیچ عنوان برای دونالد ترامپ مطلوب نیست. ترامپ از زمان تشدید کشمکش ها بر سر ماجرای برگزیت تاکید نموده بود که تنها گزینه مورد تأیید و مطلوب کاخ سفید در قبال پدیده خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، برگزیت سخت یا همان برگزیت بدون توافق با اروپای واحد است.

ترامپ معتقد است که برگزیت نرم یا خروج همراه با توافق لندن از اروپا، منجر به تسلط مالی اتحادیه اروپا بر انگلیس و در نتیجه، عدم شکل گیری فضای لازم و مناسب برای تسلط مالی مطلق آمریکا بر لندن خواهد شد.

اما ماجرا به این نقطه نیز ختم نمی شود. ترامپ در دوران انتخابات ریاست جمهوری سال 2016 ایالات متحده آمریکا، رسماً و صراحتاً از برگزیت حمایت کرد. او معتقد بود که برگزیت باید به دستمایه و مجرایی برای استقلال مطلق انگلیس از اروپا و شکل گیری پررنگ تر زوج واشنگتن- لندن در مناسبات سیاسی، مالی و امنیتی در نظام بین الملل شود.

فراتر از آن، ترامپ و همراهانش مانند مایک پامپئو، وزیر امور خارجه ایالات متحده اصرار دارند که خروج سخت از اروپا به یک الگو برای سایر بازیگران و اعضای اتحادیه اروپا تبدیل شود. تحلیلگران انگلیسی و آمریکایی جملگی معتقدند که عملیاتی شدن توافق مدنظر جانسون و اتحادیه اروپا، عملا اتحادیه اروپا را به یک بازیگر غالب تبدیل خواهد نمود. این همان خط قرمز ترامپ و همراهانش محسوب می شود. رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا که از هواداران اضمحلال و فروپاشی اتحادیه اروپا محسوب می شود، هرگز نمی تواند تصور کند که به واسطه تحقق برگزیت نرم، حداقل تا 5 سال آینده، تسلط بروکسل بر لندن (به لحاظ مالی) حفظ شود. از این رو کاخ سفید به صورت آشکارتری به مداخله گرایی خود در فضای سیاسی لندن ادامه می دهد.

نزدیک ترین جریان داخلی انگیس که خواهان تحقق برگزیت سخت است، حزب برگزیت به رهبری نایجل فاراژ است. با این حال نظرسنجی های موجود در انگلیس که از سوی موسسات مختلف انجام شده است، نشان می دهد محبوبیت این حزب فعلا به سختی به حدود 10 درصد می رسد و عملا در مشخص آینده مالی انگلیس (خصوصا در قبال معادله حساس برگزیت) بازیگری مشخص کننده محسوب نمی شود. در هر حال، اظهارات اخیر جانسون نشان می دهد که کوشش های ترامپ برای راهنمایی و مدیریت تحولات داخلی و مالی انگلیس به سمت پذیرش برگزیت سخت وارد فاز تازه ای شده است. این موضوع نه تنها برای جانسون، بلکه برای شهروندان انگلیسی نیز قابل درک و پذیرش نیست.

نویسنده: محمد امین غفارمنش، کارشناس مسائل اروپا