لذت گردشگری روستایی در حوالی پایتخت، کوچه باغ هایی که طعم سیب دارد - مجله فروشگاهی

اگر علاقمند به سفر با بهترین تور لحظه آخری کانادا 99 هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور کانادا از تورنتو، مونترال و ابشار نیاگارا دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.

بورنیک یا بارنیک یعنی محل امن خوب که اسم پرمعنایی برای غار به علت موقعیت خاص قرارگیری آن است. این غار محل امنی برای زندگی و پناه دریافت بوده و شاید خیلی از گردشگرانی که فقط به روستای هرانده می فرایند و اطلاعی از وجود غار ندارند، نمی دانند که موقعیت جغرافیایی این غار دقیقا کجاست چون دهانه آن از دید عموم مردم پنهان است.

با این حال وقتی وارد روستا می شوی، یک تابلوی بزرگ راه ورود به غار را نشان داده است البته باید حدود سه ساعت راه میان روستا و فضاهای سرسبز و باغ های سیب را طی کنی و از کنار رودخانه بزرگی رد شوی. در میانه راه تابلوی دهکده گردشگری آسمان هفتم را می توان دید که داخل باغ سیب تخت و وسایل پذیرایی و حتی آتش برای درست کردن غذا آماده نموده است. در آنجا محلی ها برای گردشگران غذا درست می نمایند تا وقتی که غار برمی گردند سفارششان آماده باشد.

در این دهکده یا رستوران محلی یک پرس جوجه کباب را با نان و گوجه اش می توان 15 هزار تومان خرید و به رایگان از درختان سیبش، سوغات روستای هرانده را چید و با خود برد. در میان درختان سیب گاهی می توان درخت گردو را هم پیدا کرد که هنوز گردشگران آن را از میوه خالی ننموده اند.

بسیاری از گردشگران ترجیح می دهند از باغات سیبی که در سر راهشان است، تا زمانی که از مالک اجازه نگرفته اند میوه ای نچینند. به همین دلیل می توان درختانی را دید که سرشان را از فنس های باغ بیرون کشیده اند و زیبایی شان را به رخ گردشگران می کشانند.

جهت زیبای روستای هرانده تا غار بورنیک پر است از باغات سیب. درختانی که سیب قرمز دارند در کنار درختانی با سیب های سفید. اگر بهار به این منطقه بروید که با شکوفه های انبوه سیب روبرو می شوید، در تابستان با میوه های سیب و در پاییز با دنیای هزار رنگ.

یکی از این مناطق هزار رنگ مناطقی است که درختان و شاخه هایشان در لابه لای هم گیر نموده اند و اجازه تابش آفتاب را به زمین نمی دهند آنجاست که می توان از تونلی سبز رنگ رد شد.

در این میان تنها یک باغچه از گل های داوودی را می توان دید که هنوز زنده است. روستای هرانده را بیشتر به دلیل پرورش گل های داوودی اش می شناختند اما اکنون از میان همه مزارع پرورش گلش، تنها یک مزرعه باقی مانده است.

بقیه اهالی روستا ترجیح می دهند که به جای گل، سیب بکارند چون هم سودش بیشتر است و هم دردسرش کمتر. آنها شاخه گل های داوودی را هر کدام 40 تومان می فروختند اما در تهران این شاخه ها 3 هزار تومان قیمت داشت بنابراین برای مزرعه دارد صرف نمی کرد که گل بکارد. همین شد که اکنون باغ های سیب در این منطقه بیشتر شده اند. گاهی مالک باغ محصول باغش را چندان میلیون تومان اجاره می دهد. این کار باعث شده تا همه مزرعه گل را به باغ سیب تغییر دهند.

قبل از طی شدن روستای هرانده و باغ های سیب، می توان درختانی را دید که سرهاشان بریده، در فضای بزرگی که دور تادورش زمانی درختان تنومنده بوده، قرار است ساختمانی ساخته گردد و فضای بکر منطقه را برهم زند.

کمی بالاتر از تپه ای بزرگ که در جهت راه واقع شده است، می توان نشست و منظره روستا را از بام آن دید. در جهت رفتن تا غار بورنیک باید بلد باشی از کدام جهت مال رو عبور کنی. تپه نوردی هم جاذبه ای است که می توان آن را به روستای هرانده اضافه نمود.

دهانه غار را تا بالا نمی توان دید. همانجا وارد محیطی می شوی که به اصطلاح به آن دهانه غار می گویند. پس از آن پله هایی دست سازی از سنگ را می بینی که دور تا دورش را طناب کشیده اند تا گردشگران به آن جا راه پیدا نمایند.

دهانه غار به ابعاد 10 در 15 متر و بلندی 6 متر در ارتفاع 1950 متری سطح دریا واقع شده است. غار از 3 تالار عظیم تاقدیسی تشکیل شده که در سقف هر کدام، شکاف (گسل) اولیه غار بخوبی نمایان است.

تالار اول یا تالار بیرونی محوطه بزرگی و با سنگچین کردن کف شیب دار در گذشته، دو ایوان که با یکدیگر 2 متر اختلاف ارتفاع دارند بوجود آمده است. این تالار سکونتگاه اصلی غار بوده و وجود آثاری مانند سفال های شکسته از دوره های تاریخی مختلف در آن، نشان دهنده آن است که از مراکز اصلی زیست انسانهای غارنشین به بعد بوده است.

وقتی داخل غار شدی حس خوب سکوت و شنیدن صدای چک چک آب را از میان سنگ های غار حس کن. آن وقت است که اگر نورهای اضافی را خاموش کنی می توانی تفاوت میان تاریکی و ظلمت را حس کنی.

این غار راههایی دارد که به آن گربه رو می گویند و باید بلد باشی که چطور از آن بگذری. با این حال جواد نظام دوست، از غارنوردان حرفه ای که تا همین چند وقت پیش ریاست هیات مدیره انجمن غار و غارشناسی ایران را بر عهده داشت به خبرنگاران می گوید: این غار از لحاظ درجه بندی جزو غارهای درجه دو محسوب می گردد و چهار سال پیش توسط یک غارنورد اتریشی نقشه برداری شد و توانست 4 هزار و 600 متر از آن را نقشه برداری کند.

وی اضافه نمود: به همین دلیل این غار جزو غارهای طولانی قرار گرفته است. اما در مستندات چنگیز شیخلی یکی از پیشکسوتان غارنوردی معین است که او در سال 42 به این غار رفته است اما معمولا غارها توسط مردم بومی و روستایی کشف می گردد.

نظام دوست می گوید که کارگروه غار فدراسیون کوهنوردی کشور نیز با توجه به شرایطی که این غار دارد، گاهی کارگاه آموزشی خود را در این مکان برگزار می نماید. همچنین از آنجا که شرایط دسترسی به غار مناسب است، می تواند محلی برای گردش عموم مردم باشد به شرطی که محیط زیست آن را حفظ نمایند.

در این روستا کمتر می توان زباله دید. زباله هایی که باعث گردد تا خاطر گردشگران آزرده گردد. مردم این روستا زباله هایشان را در محل زندگی و باغ خود نمی ریزند. گردشگران هم وقتی که می بینند این روستا و فضای سبزش تمیز است، آن را خراب نمی نمایند. بهتر است قبل از رفتن کیسه ای مخصوص زباله برداشت و بعد از بیرون آمدن از روستا آن را به سطل های مخصوص تفکیک زباله سپرد.

مردم روستای هرانده به روستا و گردشگران و غار بورنیک احترام می گذارند و می خواهند این روستا برای همواره زیبا بماند حتی اگر بعضی سودجویان بخواهند زیبایی آن را با ساخت و ساز و چیدن بلوک های سیمانی روی هم از بین ببرند. با این حال می توان باز هم بوی سیب را از این روستا شنید.

گزارش: فاطیما کریمی