ده فرمان برای تبدیل شدن به فردی مرموز و نیرومند! - مجله فروشگاهی

نکاتی که در ادامه می آید، شاید چیزی شبیه به دستورالعمل های کتاب شهریار اثر ماکیاولی هستند؛ اما در قالبی مدرن و عملیاتی برای زندگی امروز. این توصیه ها نه تنها تو را در نگاه دیگران تأثیرگذارتر می نمایند، بلکه باعث می شوند از درون نیز احساس کنترل و تمرکز بیشتری داشته باشی. البته این مسیر برای هر کسی مناسب نیست؛ برخی ها آمادگی روحی یا اخلاقیِ لازم برای روبرو شدن با نتایج آن را ندارند. چون این سبک زندگی، نوعی فاصله گذاری هوشمندانه و گاه سخت گیرانه با دنیاست. اما برای آن هایی که می خواهند جدی گرفته شوند، این مسیر می تواند راهی تازه و کارآمد باشد.

این لیست، مجموعه ای از اصولی است که اگر با درک و تمرین همراه شوند، تو را به فردی مرموز، محترم و تأثیرگذار تبدیل می نمایند. مرموز بودن، به معنای انزوا نیست؛ بلکه یعنی آگاهانه اطلاعاتت را کنترل کنی، رفتارت را بسنجی و اجازه نده دیگران خیلی راحت تو را بشناسند. در زمانی که همه دنبال تأیید فوری از دیگران هستند، کسی که آرام، متین و مطمئن ظاهر می گردد، خودبه خود نگاه ها را به سمت خودش می کشد. این قواعد نه برای فریب دادن، بلکه برای حفظ حریم، وقار و قدرت درونی اند.

1. ارتباط چشمی قوی داشته باش، اجازه بده طرف مقابل اول نگاهش را قطع کند

نگاه مستقیم، یکی از ساده ترین و در عین حال مؤثرترین ابزارهای قدرت در تعامل انسانی است. وقتی در یک مکالمه چشم به چشم می شوی و آرام می مانی، نوعی تسلط روانی بر فضا ایجاد می کنی. کسی که زودتر نگاهش را می دزدد، ناخودآگاه در موقعیت ضعف قرار می گیرد. البته این به معنای زل زدن یا خیره شدن نیست؛ بلکه نوعی نگاه آرام و ثابت است که نشان می دهد کنترل را در دست داری. در فضای مذاکره یا مصاحبه، چنین رفتاری بی صدا پیغام اعتماد به نفس تو را منتقل می کند. حتی اگر در درونت اضطراب باشد، وقتی نگاهت محکم باشد، طرف مقابل آن را حس نمی کند. در واقع، تو از چشمانت برای راهنمایی رابطه استفاده می کنی. آدم های باتأثیر همواره با چشم هایشان آغاز می نمایند، نه با زبان شان. قدرت در نگاه است، اگر بدانی چطور از آن استفاده کنی.

2. احساساتت را مهار کن، اجازه نده کسی دستپاچگی یا آشفتگی ات را ببیند

در شرایط حساس، مهم ترین چیزی که باید حفظ کنی، ظاهر آرام و متین توست. کنترل احساسات نشانه بلوغ فکری ست و باعث می گردد دیگران نتوانند بر تو مسلط شوند. اگر کسی تو را در حال ترس، خشم یا سردرگمی ببیند، اعتمادش را نسبت به تو از دست می دهد. برای اینکه قوی دیده شوی، باید یاد بگیری واکنش های ناگهانی را کنترل کنی و پیش از هر عکس العملی، چند ثانیه تأمل داشته باشی. آدم هایی که در لحظه تصمیم نمی گیرند و حرف نمی زنند، معمولاً در موقعیت های سخت بهتر عمل می نمایند. این سکوت و خویشتن داری، تو را از یک فرد معمولی جدا می کند. قضاوت دیگران درباره تو، خیلی وقت ها به همین لحظه های حساس بستگی دارد. اگر در آن لحظه بتوانی آرام بمانی، بقیه تو را رهبر می بینند.

3. زیاد شرح نده، اعتمادبه نفس یعنی دانستن، نه کوشش بیش از حد برای توجیه و اثبات

کسی که مدام شرح می دهد، اغلب ناآگاهانه خودش را در موضع دفاعی قرار می دهد. وقتی بیش از حد شرح می دهی، پیغام پنهانی ات این است که لطفاً من را بپذیرید، و این نشانه تزلزل است. در مقابل، آدمی که حرفش را آرام، مختصر و محکم می زند، احتیاجی به اقناع دیگران ندارد. او خودش می داند که چه می خواهد بگوید و برایش مهم نیست بقیه چه فکری می نمایند. اعتمادبه نفس واقعی، در سکوتی است که پس از حرف، فضا را پر می کند. شرح های زیاد اغلب باعث می گردد تأثیر کلامت از بین برود. اگر یک بار نظر دادی، صبر کن و واکنش ها را ببین. قرار نیست همه چیز را برای همه روشن کنی.

4. قابل پیش بینی نباش، مردم از چیزی که نمی توانند حدس بزنند، می ترسند

آدم هایی که همواره واکنش هایشان یکسان است، خیلی زود تحت کنترل دیگران درمی آیند. اگر دیگران بدانند تو در هر موقعیت چه خواهی گفت یا کرد، عملاً بر تو مسلط شده اند. اما وقتی رفتار تو قابل پیش بینی نباشد، آن ها محتاط تر می شوند و فاصله ای همراه با احترام ایجاد می نمایند. این یعنی، تو همواره یک قدم جلوتر از فکر آن هایی هستی که می خواهند تو را مدیریت نمایند. رمزآلود بودن، نه به معنای گیج بودن است و نه ناپایداری؛ بلکه یعنی همواره یک لایه ناشناخته در تو باقی بماند. غافل گیری هوشمندانه، دیگران را در موقعیت تدافعی قرار می دهد. کسی که بتواند موقعیت ها را پیش بینی کند، اما خودش پیش بینی ناپذیر باشد، همواره برگ برنده دارد. این رفتار تو را مجذوب کننده تر و در عین حال خطرناک تر می کند. هیچ کس نمی خواهد با آدمی روبه رو گردد که نمی تواند قدم بعدی اش را حدس بزند.

5. کمتر بگو، بیشتر ببین؛ هرچه کمتر صحبت کنی، تأثیرگذارتر به نظر می رسی

آدم هایی که زیاد حرف می زنند، معمولاً توجهی به آنچه در اطرافشان می گذرد ندارند. اما کسانی که بیشتر گوش می دهند و نگاه می نمایند، قدرت درک بالاتری از موقعیت ها دارند. سکوت آگاهانه، تو را به یک ناظر دقیق تبدیل می کند؛ کسی که بدون هیاهو همه چیز را متوجه می گردد. وقتی کمتر حرف می زنی، حرف هایت وزن بیشتری پیدا می نمایند. حتی اگر چیزی نگویی، حضور آرام و تمرکزت باعث می گردد بقیه تو را جدی تر بگیرند. دیدنی رفتار دیگران، به تو اطلاعاتی می دهد که هیچ کلامی نمی تواند منتقل کند. این سکوت تو، یک نوع قدرت نرم است؛ آرام ولی نافذ. هرچه کمتر احتیاج به صحبت داشته باشی، قوی تر دیده می شوی. گاهی فقط حضورِ آرام تو، کافی ست تا بقیه دست از شلوغی بردارند.

6. دنبال کسی نرو، بگذار خودش به سمت تو بیاید

کسی که مدام در پی دیگران می دود، کم کم ارزش خودش را از دست می دهد. آدم هایی که زیادی در دسترس باشند، اغلب نادیده گرفته می شوند. اما وقتی تو آرام، متمرکز و بی احتیاج ظاهر می شوی، دیگران ناخودآگاه جذب تو می شوند. این یعنی به جای دنبال توجه بودن، باید آن قدر بر خودت مسلط باشی که توجه خودش سراغت بیاید. آدم های باوقار، همواره یک قدم عقب می مانند، اما درست وقتی لازم باشد وارد می شوند. اگر قرار باشد کسی بخشی از زندگی ات باشد، خودش راهش را پیدا خواهد نمود. هر بار که بدون دعوت نزدیک می شوی، اعتبارت را کم رنگ تر می کنی. مجذوب کنندهیت واقعی، در فاصله گذاری هوشمندانه و نرفتن دنبال کسانی ست که باید خودشان بیایند. یاد بگیر گاهی فقط دیدن کنی و بگذاری انتخاب از سمت آن ها باشد.

7. نقشه هایت را نگه دار برای خودت؛ موفقیتت به موقعش خودش را نشان می دهد

وقتی برنامه هایت را برای همه تعریف می کنی، هم اثربخشی شان را کاهش می دهی و هم خودت را در معرض قضاوت قرار می دهی. گاهی حرف زدن درباره یک هدف، فقط تو را سیر می کند، بدون اینکه حرکتی نموده باشی. آدم های باهوش برنامه هایشان را برای خودشان نگه می دارند و در سکوت جلو می روند. چون می دانند تأثیرِ نتیجه، از وعده دادن قوی تر است. تو احتیاجی نداری کسی را قانع کنی که در مسیر درستی هستی، فقط باید پیش بروی. وقتی به نتیجه برسی، همه خواهند دید، حتی اگر نخواسته باشی کسی ببیند. این شیوه تو را از هیاهوی دیگران جدا می کند و تمرکزت را حفظ می کند. در فضایی که همه از آرزوهایشان حرف می زنند، کسی که بدون سر و صدا عمل می کند، مرموز و اثرگذار می گردد. بگذار موفقیتت بلندتر از حرف هایت صحبت کند.

8. با اطمینان راه برو، اجازه بده هر قدمت توجه را جلب کند

نحوه راه رفتنت خیلی بیشتر از آنچه فکر می کنی، توجه برمی انگیزد. کسی که با بدن خمیده، قدم های تند و شتاب زده راه می رود، اعتمادبه نفسش را ناخودآگاه از دست می دهد. اما وقتی آرام، با گام هایی محکم و با نگاهی متمرکز راه می روی، همه متوجه حضورت می شوند. راه رفتن با هدف، پیغام سکوت آمیزی ست که می گوید: من می دانم کجا می روم. بدون اینکه کلمه ای بگویی، داری درباره شخصیتت صحبت می کنی. این حرکت های ظریف، همان چیزهایی اند که تو را در فکر دیگران ماندگار می نمایند. آدم های قدرتمند همواره آگاهانه فضا را مدیریت می نمایند، حتی وقتی فقط در حال حرکت اند. بدن هم زبان دارد و راه رفتنت ترجمه دقیق فکر توست. پس با قدم هایت اقتدار را منتقل کن، نه با شرح و حرف.

9. مهارت سکوت را در خودت پرورش بده، قبل از حرف زدن مکث کن

سکوت آگاهانه، یکی از آن چیزهایی ست که در نگاه اول ساده به نظر می رسد اما عمق زیادی دارد. وقتی پیش از حرف زدن مکث می کنی، به حرفت اعتبار می دهی. این مکث کوتاه، نه تنها نشان دهنده تمرکز توست، بلکه باعث می گردد دیگران به حرفت گوش بسپارند. کسانی که بدون فکر کردن حرف می زنند، اغلب شنیده نمی شوند. اما آن که جمله اش را با تأمل آغاز می کند، توجه جمع را به خود جلب می کند. تو با سکوت کردن، بی آنکه فریاد بزنی، اعتبارت را افزایش می دهی. این کار به مخاطب نشان می دهد که حرفت ارزش فکر کردن دارد. در واقع، تو با تأخیرِ کوتاه در گفتن، حرفت را سنگین تر و قوی تر می کنی. قدرت همواره در شتاب نیست، گاهی در همان سکوتی ست که همه منتظرند شکسته گردد.

10. برای جلب توجه التماس نکن؛ قدرت باید احساس گردد، نه تقاضا گردد

کسی که واقعاً قدرتمند است، احتیاجی به دیده شدن ندارد، چون حضورش خودش را نشان می دهد. التماس برای توجه، نشانه ضعف درونی ست و باعث می گردد دیگران تو را جدی نگیرند. وقتی برای دیده شدن کوشش زیادی می کنی، ارزش واقعی ات را نادیده می گیرند. قدرت یعنی اینکه در سکوت و با رفتار طبیعی، توجه را جذب کنی نه طلبش کنی. مردم بیشتر به کسانی احترام می گذارند که آرام و باوقارند، نه آن هایی که دنبال تأیید گرفتن اند. اگر با خودت راحت باشی و احتیاجی به جلب نظر نداشته باشی، دیگران بیشتر به تو جذب می شوند. نگاه کن چه کسی ساکت نشسته اما همه به سمتش متمایل اند؛ قدرت واقعی همین است. شخصیت تو باید آن قدر راسخ باشد که حضور تو خودش دیده گردد. آن که در پی جلب توجه با تمنا نیست، در نهایت دیده خواهد شد.